Pieter Cilissen: “Ik stop, maar met een tip: proef van boccia!”

De 41-jarige Pieter Cilissen stopt met boccia, een knoop die de topsporter van sportclub Wapper begin maart doorhakte. Cilissen is een icoon in de bocciasport, niet enkel in Vlaanderen en België, maar wereldwijd. Brons op de Spelen in Londen 2012 en de Europese titel in 2015 met het pair BC3 waren Pieters hoogtepunten. Zijn internationale carrière van 22 jaar is haast een unicum, enkel de Portugees José Macedo draait langer mee op topniveau. “Het is genoeg geweest. Ik stop, maar raad iedereen aan om te proeven van boccia.”

We treffen Pieter Cilissen samen met zijn vader Nico aan in Liedekerke. Pieter laat er sleutelen aan het bedieningssysteem van zijn elektronische rolstoel. Het leven na de bocciasport gaat gewoon voort. Binnen de Brusselse ring heeft Pieter zowat alles verkend: van zijn appartement in Sint-Pieters-Woluwe vlamt hij naar Brasserie Grill op de Anspachlaan, zijn vaste eettent, en het stadion van R.S.C. Anderlecht. Maar nu is het tijd voor exploratie buiten de periferie en dus is finetuning van zijn stoel noodzakelijk. Vooraleer hij erop uit trekt in onze hoofdstad, blikken we samen met hem terug op zijn geweldige carrière.

In 2000 beleefde Pieter zijn eerste absolute hoogtepunt. Hij nam deel aan de Paralympische Spelen in Sydney en werd samen met Jean-Luc Béro vijfde in de paircompetitie. “Het was een prachtige ervaring”, zegt Pieter. “Vanaf dan kreeg ik echt goesting in boccia. De omkadering was professioneel en dat was voor ons een nieuw gegeven.” Pieter speelde toen amper drie jaar boccia. Hij begon in 1997 op 19-jarige leeftijd tijdens zijn middelbare studies in de voor hem aangepaste school: BUSO Sint-Lodewijk in Kwatrecht. Nadat Powerchair hockey niet haalbaar bleek met zijn beperking, vond hij in boccia de perfect aangepaste sport waarin hij zichzelf vooral op tactisch vlak kon uitleven. Niet veel later verscheen Cilissen op de radar van sportclub Wapper en via Jan Van Schil en Wappertrainers Koen en Filip begon hij bij de sportclub uit Antwerpen, aangesloten bij de Vlaamse Liga Gehandicaptensport (nu Parantee-Psylos).

Pieter streed op Belgisch niveau al snel tegen de besten en stapte in 1999 door de poort van het internationaal circuit: hij trok naar de World Cup in Mar del Plata (Argentinië, foto). “Om nooit te vergeten”, begint vader Nico lachend. “We speelden toen met een goot die niet tot op de grond kwam, waardoor we op vlak van materiaal ver achter stonden. Bij terugkomst in België vonden we een leraar uit een technische school, Gilbert Noben, en die man heeft meer dan tien jaar aangepaste goten voor ons ontworpen. Na hem kregen we hulp van Peter Cosemans en Michel Fagard”

Na Sydney kwam voor Pieter een periode van zoeken naar een nieuwe medespeler voor het pair. Hij greep naast een selectie voor Athene (2004) en Peking (2008), maar in 2009 kwam het keerpunt. “Met Steven Troch als coach en Kirsten De Laender, Julie Lambrechts en Pieter Verlinden als medespelers, hadden we een goed pair”, zegt Nico. “Vanaf dan begon onze weg naar Londen 2012.” De selectie dankte het pair aan een bronzen medaille op het WK in Lissabon (2010) en een zilveren medaille op de World Cup in Belfast (2011). Londen was voor Pieter een ongelooflijke ervaring. In de kleine finale om het brons kwamen de Belgen uit tegen Zuid-Korea. Pieter speelde in het laatste end een bal van de Aziaten weg en Kirsten maakte het af met twee knappe worpen. “Dat was fantastisch”, zegt Pieter. “Ik hou van teamsporten en vond in team spelen altijd plezanter dan individueel. We speelden toen echt de perfecte wedstrijd samen als pair.”

Drie jaar na de bronzen medaille in Londen schoot Pieter een nieuwe hoofdvogel af: met Kenneth Verwimp en Julie Lamberechts in het pair werd hij Europees kampioen in Guildford (GBR). “Voor mij is dat de strafste prestatie uit mijn carrière”, zegt Cilissen. “Ik wil winnen en daar hebben we dat gedaan.” De Europese titel lag aan de basis van een selectie voor de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016. Dat werd voor Pieter en Nico een mooie totaalervaring, maar op sportief vlak een ontgoocheling. “We hadden het gevoel dat er sportief meer inzat, maar hebben dat hoofdstuk nu afgesloten.”

Begin 2019 werd de ondersteuning van het boccia pair stopgezet, omwille van tegenvallende resultaten en omdat het pair niet meer op het traject zat voor de Spelen van Tokyo 2020. “We vinden het jammer dat we geen minder moment mochten hebben na zo’n lange carrière en de omkadering dan geen tijd kreeg om ons opnieuw op de rails te zetten. Zonder omkadering kunnen wij moeilijk trainen en naar internationale wedstrijden gaan. We hebben daarom beslist om te stoppen, het is genoeg geweest.”

Toch blijft Pieter positief over de bocciasport en zal hij zich als ambassadeur blijven inzetten voor de ontwikkeling ervan. “Het is de enige sport waarin ik met mijn beperking alles kan geven. Ik stop, maar ik raad iedereen met een fysieke beperking aan om van boccia te proeven!”

Pieter ontving tijdens zijn carrière ook het Bronzen Zinneke en de Trofee Victor Boin, twee individuele prijzen ter erkenning van zijn vele individuele titels en prijzen met het pair in België en internationaal.

Cilissen blijft sportief geëngageerd en heeft een nieuwe droom: op 19 mei wil hij deelnemen aan de 20 km van Brussel.