Peter Caubergh blikt terug op eerste Invictus Games: “Door de Invictus Games is het competitieve teruggekomen”

Van 16 tot en met 22 april 2022 vonden in Den Haag (Nederland) de Invictus Games plaats. Een internationaal multi sportevenement voor militairen en veteranen, die psychisch of lichamelijk gewond zijn geraakt in het leger. De Britse prins Harry richtte de Invictus Games op in 2014. In Den Haag werd de ondertussen vijfde editie georganiseerd, waar maar liefst 500 atleten uit zeventien verschillende landen aanwezig waren. Twaalf Belgische sporters namen voor de eerste maal deel. Eén van hen was militair arts Peter Caubergh, wij blikken samen met Peter terug.

In 2014 werden de eerste Invictus Games georganiseerd in Londen. Daarna volgden er nog edities in Orlando, Toronto en Sydney. De vijfde editie stond gepland in 2020 in Den Haag, maar door de coronacrisis werden de Spelen uitgesteld tot april 2022. De 500 atleten mochten zich verwachten aan tien verschillende sporten, die plaats vonden in en rond Den haag. Zo stond Land Rover Driving Challenge, atletiek, gewichtheffen, handboogschieten, indoor roeien, wielrennen, rolstoelbasketbal, rolstoelrugby, zitvolleybal en zwemmen op het programma.

Meer dan sport

Natuurlijk zijn de Invictus Games een sportevent waar iedereen het beste van zichzelf wil geven. Maar het gaat er niet enkel om het winnen van medailles, het draait om de ervaring. De Invictus Games gebruiken de kracht van sport om herstel te stimuleren, revalidatie te ondersteunen en breder begrip en respect te genereren voor hen die hun land dienen of gediend hebben. “Op de eerste plaats zijn de Invictus Games een manier van re-integratie door sport. Mensen met een ziekte of beperking kunnen opnieuw tonen wat ze waard zijn en dat ze nog belangrijk zijn voor zichzelf maar ook voor hun familie en vrienden”, zo vertelt Peter Caubergh.

"Er was zeker geen sprake van bepaalde doelen die we moesten bereiken, maar stiekem droom je wel van een medaille." - Peter Caubergh

Maar voor Peter betekenen de Invictus Games iets anders. “Ik heb vroeger veel aan sport gedaan en fietste zelf op hoog niveau in mijn jeugd. Maar door studies en andere zaken heb ik toen de sport vaarwel gezegd. Na mijn ongeval en amputatie ben ik opnieuw beginnen sporten en door de Invictus Games vond ik dat competitieve opnieuw terug. Daarom heb ik mij nu aangesloten bij G-sport Vlaanderen en zet ik de eerste stapjes binnen het G-wielrennen.”

Maar toch werd sport even een bijzaak in de week van 16 april. Eén van de zeventien aanwezige landen was Oekraïne. Een Oekraïense delegatie keerde het Russisch-Oekraïens conflict even de rug toe om met de andere landen de kracht van sport te ervaren. De Belgen zaten in hetzelfde hotel en spraken met het Oekraïense team. “Voor hun was dat een dubbel, emotioneel gebeuren. Ze waren blij om aanwezig te zijn maar wisten ook dat het conflict bleef doorgaan. Iedereen deed zijn best om Oekraïne een hart onder de riem te steken. De verbondenheid en samenhorigheid tussen de verschillende landen was duidelijk voelbaar."

Het Belgische team

Voor de eerste keer nam een Belgische selectie deel aan de Invictus Games. Via hun Nederlandse collega’s ontvingen ze in 2019 een uitnodiging voor de Spelen het jaar erop in Den Haag. “Omdat de Invictus Games in 2020 in Den Haag gepland stonden, kregen we de vraag vanuit Nederland of we niet wouden deelnemen. Die vraag is dan ook tot bij de medische staff gekomen waarvan ik deel uitmaak. Ik vroeg of ik met mijn onderbeenamputatie in aanmerking kwam en ze waren direct voorstander”, legt Peter uit.

Het nationale team vertrok zonder al te veel verwachtingen richting onze Noorderburen. De nadruk lag vooral op het plezier en de beleving met elkaar en de andere landen. “We hadden een relatief kleine en oudere groep vergeleken met anderen landen. Er was zeker geen sprake van bepaalde doelen die we moesten bereiken, maar stiekem droomden we er met een aantal toch van om enkele medailles te halen en dat is dan toch gelukt”, vertelt Peter Caubergh.

De Invictus Games van de Belgische delegatie

Het was niet lang wachten op het eerste eremetaal, op de openingsdag was het meteen prijs. Stef ‘Wolf’ Wolput zorgde voor een eerste medaille ooit op de Invictus Games, Wolput liep naar zilver op de 1500 meter. Ook op dag twee werden de medailles in de atletiek gewonnen. Onder zomerse omstandigheden snelden ‘The Tournedos’ naar brons op de 4x100 meter. Herbeleef hun bronzen race.

Als we Peter Caubergh geloven toch deels onverwacht: “Doordat de samenstelling van de ploegen moest voldoen aan een aantal punten van handicap, hebben er enkele teams moeten afhaken voor de medaillekoersen. Op die manier bleven er nog zes ploegen over en pakten we mooi brons. Voor ons onverwacht want eigenlijk is onze deelname aan de 4x100m tussen de soep en de patatten beslist. We hadden twee goede lopers en ik kan redelijk lopen met mijn onderbeenprothese, maar ik heb zelf geen sportblade. De beslissing werd uiteindelijk genomen in een camionette op trainingsstage in Frankrijk. Daarbovenop liep onze vierde man zelfs nog een spierscheur op in de laatste tien meter. Je kan wel zeggen dat het een bronzen medaille was puur op karakter”, besluit Peter trots.

In de namiddag van dag twee won Stef Wolput nog brons op de 200 meter en veroverde ook Frederik De Keyzer brons in het discuswerpen.

"Iedereen deed zijn best om Oekraïne een hart onder de riem te steken. De verbondenheid en samenhorigheid tussen de verschillende landen was duidelijk voelbaar." - Peter Caubergh

Met reeds vier medailles op zak begonnen de Belgen aan de slotdag van de Invictus Games. Wielrennen boven, want op de laatste dag stond nog de tijdrit en de wegrit op het programma. Peter kijkt met gemengde gevoelens terug op de slotdag. “Ik merkte dat ik door mijn fietsverleden en de huidige trainingen wel wat potentieel had. Dan bekijk je eens de tijden van vorige edities en hoopte ik toch stiekem om bij het fietsen een medaille mee te pikken. In de tijdrit ben ik tweede geworden op net geen twee seconden van een Italiaanse collega. De wegrit was een soort criterium, waar we een aantal lokale ronden moesten afleggen. Daar ben ik geklopt in de spurt door een Fransman en behaalde ik ook zilver." Herbeleef de wegrit van de Belgen:

"Het is twee keer zilver geworden, maar ik mis toch dat gouden randje. Als je op net geen twee seconden eindigt van de eerste, dan begin je wel te denken wat of hoe je beter kon doen. Uiteindelijk was ik toch stik kapot na mijn wedstrijd, maar 1,7 seconden blijft zuur.” Net als Peter won ook Raphaël Legros zilver in de tijdrit en zorgde hij voor een primeur op de Invictus Games. In de wegrit veroverde Legros een eerste gouden medaille voor team België.

Op de slotceremonie volgde er nog een laatste bekroning. Stef Wolput en zijn vrouw Katrien de Pillecyn kregen de ‘Land Rover Above and Beyond Award’ uitgereikt voor hun steun aan elkaar. Deze award werd uitgereikt door de Hertog van Sussex.

Zo keert de Belgische delegatie met acht medailles terug naar België en zetten ze reeds koers naar de Invictus Games van 2023 in Düsseldorf. Proficiat aan het ganse nationale team, trainers, begeleiders, familie en vrienden!

Een overzicht van de Invictus Games van Team Belgium: